Gisteren heb ik voor het eerst in mijn leven meegedaan aan een obstacle run. Van 7km. Een obstacle run is een hardloopronde waarin je onderweg obstakels tegenkomt. Zoals dingen waar je over heen moet klimmen, of juist onderdoor moet tijgeren, of iets op moet tillen, etc. Nu was ik voor die obstakels niet zo bang. Kracht heb ik wel. Maar dat hardlopen…
Ik heb een hekel aan hardlopen. Nee, dat moet ik zo niet zeggen. Ik vind hardlopen alleen leuk onder hele specifieke omstandigheden. Die zijn:
Ik hoef alleen maar achter iemand aan te lopen die de route kent én die het tempo aangeeft én zonder dat je stoeprandjes tegenkomt waar je je enkel kunt verzwikken. Dus met andere woorden; verstand op nul en volgen. Maar zelf een route gaan rennen waarbij ik continu op het verkeer moet letten, de stoeprandjes in de gaten moet houden en ook nog proberen om mezelf niet in de eerste 3 minuten al kapot te rennen… Nee, mij niet bellen.
Dus voor zover dat nog niet duidelijk was, ik loop nooit hard. Maar tijdens zo’n obstacle run is dat wel nodig, al dan niet essentieel, zeg maar. En ik hoor je bijna denken “Lieke, nu had je toch mooi een deadline om te gaan trainen voor het hardlopen?”. Klopt! Maar heeft niet gewerkt deze keer. Ik heb precies 0 keer hardlopen de afgelopen maanden. Dus ik was behoorlijk zenuwachtig gisteren bij de start.
Wat achteraf nergens voor nodig was. Ik liep gesmeerd, al zeg ik het zelf*. En ik weet ook waarom het zo goed ging. Techniek.
Zo’n 4 of 5 jaar geleden heb ik een hardloopcursus gedaan. Ik dacht, als ik nou eens leer hoe ik moet hardlopen ga ik het misschien zelfs leuk vinden. Afijn, daarna vond ik het dus nog steeds niet leuk maar die cursus heeft me geen windeieren gelegd. Want ik liep gisteren heel gemakkelijk. Ik had zo de flow te pakken. Omdat ik een aantal jaren geleden veel tijd en energie heb geïnvesteerd in het aanleren van een goede hardloop techniek. Die techniek lag ergens opgeslagen in mijn brein en in mijn spieren en kwam gelijk terug naar boven binnen de eerste paar meter na de startlijn.
Grappig om dit zo te ervaren want dit is waar ik tijdens mijn personal trainingen heel veel aandacht aan besteed. Eerst de techniek goed aanleren. Daar heb je de rest van je leven plezier van. Het scheelt trouwens ook een hoop blessures en frustratie. Niks is zo frustrerend als oefeningen doen waarvan je niet weet hóé je ze moet doen. Ik weet zeker dat ik het gister een heel stuk zwaarder had gehad als ik die hardlooptechniek niet geleerd had een paar jaar geleden. Nu vond ik het zelfs bijna leuk.
Ben jij wel eens aan een sport begonnen (zoals hardlopen of fitness) en vervolgens afgehaakt omdat je de techniek niet beheerste? Laat het me weten 😊
Jouw personal trainer,
Lieke
_________________________________________
*Ik had vandaag natuurlijk wel spierpijn. Dus een beetje rek en strek oefeningen zijn dan heel fijn om te doen. Zoals deze en deze en deze.
PS. heb je mijn lessen na het bouwen van een schuur bouwen al gelezen? Benieuwd? HIER op mijn website kun je ze alle drie vinden.
Denk jij nou na het lezen van deze blog “oh mijn buurvrouw/oom/vriendin/collega/padel buddy heeft hier ook wat aan” schroom dan niet om deze url even snel door te sturen. En vergeet jezelf niet in te schrijven voor mijn wekelijkse mail. Dan komen deze blogs namelijk vanzelf naar je toe elke week, kant en klaar, in je mailbox. Net zo makkelijk 😉