Daar stond ze dan langs de kant van de weg. De linker voorband is lek. De garage had al gewaarschuwd dat die voorband bijna zo goed als op was. Maar zij dacht dat ze er nog wel even mee door kon rijden. Vooral nu met de feestdagen voor de deur. En dan moet je meteen twee voorbanden vervangen… Maar ja, nu is het te laat. Zuchtend loopt ze nog een rondje om de auto. De andere banden zien er nog prima uit. Dus ze pakt een stanleymes uit de auto. En steekt de andere voorband en de achterbanden ook lek.
HUH?? Hoor ik je nu denken. Wat is dit nu weer voor een gek verhaal? Wie doet er nu zoiets? Nou, jij dus waarschijnlijk. Laat me dit verhaal nog eens vertellen in een andere context.
Daar zat ze dan op de bank. Na een drukke werkdag. Pfff de pijp is echt leeg. De koek is op. Hmm lekker, een koekje zou ze nu wel lusten. Maar ja, hier had haar personal trainer al voor gewaarschuwd en ze had met haarzelf afgesproken om niet meer te snoepen door de weeks. Want het liep echt de spuigaten uit zo met de feestdagen voor de deur en al die pepernoten en chocolade overal. Hmm chocolade. Ze loopt naar de kast. 1 stukje heeft ze toch wel verdiend, vindt ze zelf. Dus ze pakt de chocoladereep en gaat weer op de bank zitten. 1 stukje verdwijnt in haar mond. Dat smaakt naar meer. Nog een stukje in haar mond. En nog een stukje. Tja, nu ben ik toch al aan het snoepen dus nu maakt het niet meer uit. Ze loopt terug naar de kast. Terug op de bank is de hele reep op en scheurt ze ook een pak koekjes los.
Dat verhaal klinkt misschien wel bekend in de oren. Gek hè, dat je bij die autobanden meteen denkt ‘NEE dat is zonde!’. Maar na 3 stukjes chocolade niet meer denkt bij de rest van de reep en een pak koekjes ‘NEE dat is zonde!’.
Het is een mooi trucje van je hoofd. Één ding zit tegen en vervolgens maakt het allemaal niet meer uit. Je hebt 3 stukjes chocolade op terwijl je eigenlijk met jezelf af had gesproken om niet meer te snoepen maar toch ‘maakt dan de rest van die reep niet meer uit’. Wat in werkelijkheid natuurlijk wel zo is. Dat maakt wel uit. En dat weet je zelf ook heel goed want nadat je die hele reep chocolade en het pak koekjes achter de kiezen hebt, komt het berouw. “Waarom heb ik dat nu weer allemaal gegeten? Echt zo dom van mezelf. Hoezo kan ik geen maat houden. Nu heb ik het weer allemaal verpest. Ik ben zo boos op mezelf. Waarom doe ik dit toch elke keer? Stomme sukkel die ik ben.”
Gelukkig ben je niet de enige die hier tegenaan loopt. En gelukkig weet je (of wist je) dit van jezelf dus kun je hier actie op nemen. Haal bijvoorbeeld niks in huis. Wat er niet is, kun je niet opeten. Is dat geen optie? Leg dan al het snoepgoed in een kast met een slot of in ieder geval een moeilijk bereikbare plek. Dus niet in een mooie schaal midden op de keukentafel bijvoorbeeld. Ja het staat vast heel gezellig en zo maar handig is het niet op de momenten dat je het lastig hebt. En accepteer van jezelf dat je niet altijd een dijk van een discipline hebt. Er gaan lastige momenten zijn. Dus hoe kun je het voor jezelf makkelijker maken om die momenten door te komen zonder naar de snoepkast te lopen. En ook al gebeurd dat wel, is het nog altijd beter om het dan bij 3 stukjes chocolade te houden dan bij de hele reep met nog een pak koekjes. Als er 1 band lek is, kunnen je de andere banden proberen heel te laten 😉
Wat zou jij nu kunnen bedenken om het voor jezelf makkelijker te maken op de momenten dat je het moeilijk hebt om de snoep te laten staan?
Laat het me weten😊
Jouw personal trainer,
Lieke
_________________________________________
PS. Over discipline en falen heb ik al eerder een blog geschreven. En dan met name om jezelf voor te bereiden hierop. Deze kun je HIER terug vinden.
Denk jij nou na het lezen van deze blog “oh mijn buurvrouw/oom/vriendin/collega/padel buddy heeft hier ook wat aan” schroom dan niet om deze url even snel door te sturen. En vergeet jezelf niet in te schrijven voor mijn wekelijkse mail. Dan komen deze blogs namelijk vanzelf naar je toe elke week, kant en klaar, in je mailbox. Net zo makkelijk 😉