Ik heb de afgelopen 2 weken niet gesport.
There, I said it.
Ik zit al de hele avond te twijfelen of ik dit nu durf te schrijven of niet. Maar ik doe het toch want ik ben ook maar een mens. Een mens die de afgelopen twee weken dus niet heeft gesport. Tot vandaag.
Nu kan ik alle, hele goede welteverstaan, excuses gaan opsommen waarom ik niet had gesport maar daar heb jij helemaal niks aan. Laten we het erop houden dat ik mijn eigen stok achter de deur even niet kon zijn. En waar jij veel beter bij geholpen bent, is met het antwoord op de vraag:
Wat is de reden dat ik mezelf vandaag wel weer een schop onder m’n reet kon geven en getraind hebt?
Dat antwoord is simpel: ik kreeg last. Last van mijn rug. Last van mijn schouders. Last van mijn nek. Last van prikkelbaarheid. Last van slechter slapen. Last van een onrustig gevoel… En daar zit ik helemaal niet op te wachten. Ik kreeg echt last van al die lasten. En het waren ook allemaal dingen waarvan ik weet dat die: òf weg zijn òf waar ik een stuk minder last van heb als ik wel netjes 3 keer per week een uurtje train.
Nu heb ik gelukkig de ervaring dat ik bij mezelf weet dat alle pijntjes en vervelendheden een stuk minder worden, al dan niet verdwijnen, als ik train. Ik denk dat veel mensen onderschatten wat krachttraining voor het verlichten van je pijntjes kan betekenen. 2 uur per week maakt dat de andere 166 uren uit die week een stuk makkelijker worden. Meer kracht voor de boodschappen, makkelijker in en uit de auto stappen, sneller en dieper slapen, beter eten (want wie gaat er nou een zak chips eten na een workout?), beter humeur, beter gevoel over jezelf, en ga zo maar door. Écht, de voordelen van krachttraining zijn eindeloos. En hoewel esthetiek een grote factor voor mij is om te blijven trainen; pijntjes zijn de grootste katalysator om na een onverhoopt ongeplande pauze het sporten weer op te pakken.
In het leven gebeurd het nu eenmaal wel eens dat je uit je ritme valt. En daar kun je van alles van vinden (ik vind dit nu vooral heel beschamend om te vertellen) maar uiteindelijk gaat het erom dat je na het vallen weer opstaat. En je ritme weer oppakt. Want als je dat niet doet, worden de pijntjes en de lasten steeds groter en het opstaan steeds moeilijker. Inmiddels zat ik me vandaag zó enorm te ergeren aan mijn rug, nek en schouders en de innerlijke onrust dat dat mijn eigen stok was om mezelf weer aan te zwengelen. En heb ik dus weer lekker getraind. En sta ik morgen hopelijk op zonder al te veel last.
Wat is bij jou de grootste drijfveer om te gaan sporten? 😊
Jouw personal trainer,
Lieke
_________________________________________
PS. De quote komt uit de film Rocky. In deze scene geeft Rocky een inspirerende toespraak aan zijn zoon. De toespraak kun je HIER terugvinden in een TikTok video van mij tijdens het trainen.
Denk jij nou na het lezen van deze blog “oh mijn buurvrouw/oom/vriendin/collega/padel buddy heeft hier ook wat aan” schroom dan niet om deze url even snel door te sturen. En vergeet jezelf niet in te schrijven voor mijn wekelijkse mail. Dan komen deze blogs namelijk vanzelf naar je toe elke week, kant en klaar, in je mailbox. Net zo makkelijk 😉